سن اضطراب از جدایی

سن 6 تا 18 ماه « سن اضطراب از جدایی» در کودکان است. یعنی کودک ندیدن یا نبودن کسی یا چیزی را برابر با نابودی آن چیز می داند.

در این سن کودک شدیداً به مادر وابسته می شود. او تا زمانی که شما را می بیند هیچ مشکلی ندارد؛ اما به محض اینکه موفق به دیدنتان نشود گریه را سر می دهد (اگر مادر شاغل است؛ تا جای ممکن در این دوران مرخصی بگیرد).

در این دوران حتی انجام امور شخصی تان مثل دستشویی یا حمام رفتن را از شما سلب می کند. در این مواقع باید ابتدا او را با اسباب بازی هایش سرگرم کنید و یا از آنجا (دستشویی) با او صحبت کنید یا آواز بخوانید. میزان وابستگی کودکان 6 تا 18 ماهه متفاوت است اما به طور معمول در 9 ماهگی تا یک سالگی به اوج خود می رسد.

حقایقی در مورد اضطراب جدایی

نوزادان: اضطراب جدایی پس از درک کودک از ماندگاری اشیا ایجاد می شود. هنگامی که نوزاد شما متوجه می شود که شما واقعاً رفته اید (زمانی که شما هستید)، ممکن است او را بیقرار کند. اگرچه برخی از نوزادان در اوایل 4 تا 5 ماهگی اضطراب جدایی و دائمی اشیاء را نشان می دهند، اما بیشتر آنها در حدود 9 ماهگی دچار اضطراب جدایی قوی تر می شوند.

کودکان نوپا: بسیاری از کودکان نوپا اضطراب جدایی را در دوران نوزادی نادیده می گیرند و در سن 15 یا 18 ماهگی شروع به نشان دادن چالش ها می کنند. جدایی زمانی که کودکان گرسنه، خسته یا مریض هستند دشوارتر است – که بیشتر دوران کودکی است! همانطور که کودکان در دوران نوپا استقلال پیدا می کنند، ممکن است حتی بیشتر از جدایی ها آگاه شوند. رفتارهای آن‌ها در جدایی‌ها پر سر و صدا، گریه‌آمیز و به سختی متوقف می‌شود.

کودکان پیش دبستانی: زمانی که کودکان به 3 سالگی می رسند، به وضوح می فهمند که اضطراب یا التماس آنها در جدایی چه تاثیری بر ما می گذارد. این بدان معنا نیست که آنها استرس ندارند، اما مطمئناً برای تغییر رقابت می کنند. سازگار باشید؛ بر اساس درخواست کودک به اتاق برنگردید و مطمئناً برنامه های مبتنی بر اضطراب جدایی را لغو نکنید. ثبات مداوم، توضیحات و تلاش شما برای بازگشت زمانی که می گویید این کار را انجام می دهید، کلیدی است.

راه کارهایی برای اضطراب از جدایی

🔺 با اضطراب از جدایی کنار بیایید و بپذیرید که این ویژگی مختص دوره زمانی خاصی است و گذراست.

🔺 هر چقدر کودک؛ شما (بخصوص مادر) را بیشتر ببیند؛ آرامش بیشتر و اضطراب کمتری دارد. پس سعی کنید کارهایتان را مقابل دید او انجام دهید.

🔺 وقتی مجبورید به اشپزخانه یا اتاق بروید، او را با خود به آنجا ببرید و با اسباب بازی هایش نزد خودتان سرگرم کنید.

🔺 هرگز وقتی کودک سرگرم بازی شد، یواشکی از اتاق یا خانه خارج نشوید، زیرا این کار سبب بی اعتمادی نسبت به شما و افزایش اضطراب او می شود و برای اینکه مادر را از دست ندهد دائم به مادرش می چسبد.

بازی های اضطراب از جدایی

با بازی هایی به فرزندتان بیاموزید که ندیدن برابر با نابودی نیست:

🔸 بازی “قایم موشک یا باشک” یا “دالی موشه”.

🔸 پنهان شدن پشت مبل به مدت چند ثانیه.

🔸 پنهان کردن توپ زیر کاسه و پیدا کردن آن با برداشتن کاسه.

🔸 بازی گل یا پوچ

🔸 پارچه ای را روی سرتان بیندازید و بعد از چند ثانیه کنار بزنید.

چند دفعه اول، شما بازی را انجام دهید تا کودک متوجه جریان بازی بشود؛ دفعات بعد او را تشویق کنید تا او، شما و وسایل پنهان شده را بیابد. اگر این بازی ها با شادی و تفریح همراه شود؛ کودک سریعتر می آموزد.

نکاتی در مورد اضطراب از جدایی

اگر شاغل هستید و قصد دارید کودکتان را در این سن به پرستار یا مادرتان بسپارید، ابتدا به کودک فرصت دهید طی چند روز تا دو هفته به طور کامل با آن شخص آشنا شود. بهتر است ساعت کاریتان محدود باشد.

با همسرتان صحبت کنید که این ویژگی مختص این سن کودک است تا او بداند که فرزندتان؛ مادر را بیشتر از پدر دوست ندارد.

در 14 ماه اول باید نیازهای کودک بلافاصله برآورده شود، همانطور که در شکم مادر تمام نیازهایش سریعاً تامین می شده، تا به امنیت و آرامشی برسد که دنیا محل امنی برای زیستن استو