عوامل ایجاد ترس های کودک

دعا برای ترس کودکان

ما از مادران امروزی توقع داریم بعد از خواندن این مقاله به دنبال دعا و این چیزها نباشند، بهترین راه برای درمان ترس کودکان شناخت دلایل ترس کودک و همچنین گرفتن مشاوره از روانشناس کودک می باشد.

بچه ها، احتیاج به کمک را اغلب با ابراز ترس بیان می کنند. آنان ، پدر و مادر را اولین حامی و کمک رسان خود می دانند، و پدر و مادر با رفتار آگاهانه خود می توانند به کودک خویش کمک کنند که بر ترس هایش غلبه کند، در حالی که گاه با رفتار ناآگاهانه خود، آثار جبران ناپذیری بر روح کودک می گذارند، رفتاری که ممکن است ترس های کودک را تشدید کند، یا او را از ابراز ترس هایش نزد والدین بازدارد.

ترس: واکنشی هیجانی در مواجهه با موقعیت خطرناک یا تهدید سلامتی است.

عوامل ایجاد ترس های کودکان

در این بخش، راه هایی برای تصحیح رفتار والدین در مقابل ترس های کودک ارائه می شود:

• 1- ترس کودک را یک واقعیت بدانید.

• 2- ترس به دلیل عدم شناخت
• 3- گاهی ترس برای جلب توجه است.
• 4- ترس از دیو ( هیولا، غول، لولو، و..)
• 5- ترس از تنها ماندن
• 6- ترساندن کودک

ترس های کودک را یک واقعیت بدانید

وقتی کودک از ترس هایش با شما صحبت می کند ، با آرامش و چشم در چشم، دست های کودک را در دست های خود نگه دارید و به او اطمینان دهید که پدر و مادر همیشه مراقب تو هستند و در مقابل خطرات ، از تو مراقبت می کنند. اگر با او هراسان و نگران صحبت کنید، او علاوه بر ترس، مضطرب و نگران هم می شود. برای مثال باید بگوییم: « من می دانم که صدای هواپیما بلند و ترسناک است ؛ ولی به تو آزاری نمی رساند. هواپیما به ما کمک می کند که اسان تر سفر کنیم.»

ترس به دلیل عدم شناخت

بعضی اوقات بچه ها به علت نا آگاهی ابراز ترس می کنند، مثلا قرار است بچه را برای اولین بار به محیط جدیدی مانند مهد کودک ببرید، کودک چون خبر ندارد که قرار است چه موقع، چه جایی و با چه کسانی باشد احساس سردرگمی و نگرانی می کند و به مادرش می گوید: « من می ترسم به آنجا بیایم.»

پدر و مادر وظیفه دارند برنامه هایشان را پیشتر برای کودک خود توضیح دهند؛ چون او یکی از اعضای خانواده است. پس چند روز جلوتر او را برای آشنایی به مهدکودک ببرید و از محل جدید با اشتیاق یاد کنیدو برای او توضیح دهید( با هیجان) که قرار است آنجا مثل خانه باشد.

گاهی ترس برای جلب توجه است

گاهی کودک ابراز ترس می کند و در نتیجه، مادر یا پدرش، او را در آغوش می گیرند و نوازش می کنند. ممکن است، بله ممکن است کودک آگاهانه بترسد؛ بدین معنا که کودک متوجه شده که هرگاه می گوید می ترسم، به او توجه می شود و او را نوازش می کنند.

در این مواقع، اشتباه از طرف پدر و مادر است که فرزندشان احسا کمبود توجه و نوازش می کند. والدین باید کودک خود را چنان از نظر عاطفی اشباع کنند که کودک نیازش را چنین ابراز نکند.

کودکان مانند غذا به اغوش والدین و محبت آنان احتیاج روزانه دارند.

اگر احساس کردید ترس کودک از نوع جلب توجه است، در مواقع بازی، تماشای تلویزیون یا خوابیدن، در کنار او دراز بکشید، یا او را در آغوش بگیرید. همچنین در هنگام چنین ابراز ترسی، آن را نشنیده بگیرید و کمتر به ترسش توجه کنید. سه هفته طول می کشد تا متوجه شود که این نوع جلب توجه، نزد شما مقبول نیست.

ترس از هیولا

گاهی اوقات بچه ها سراسیمه از اتاقشان خارج می شوند و می گویند که یک هیولا یا آدم فضایی یا اژدها در اتاق من وجود دارد.

در این مواقع، رفتار صحیح والدین چیست ؟

پدر یا مادر باید حواس بچه را از این مورد(هیولا) پرت کند و خونسرد مثلا بگوید: کیف پول من را ندیدی؟ بچه ممکن است دوباره فریاد بزند: هیولا در اتاق من است. پدر باید بگوید بیا باهم بگردیم تا کیف پول مرا پیدا کنیم. پدر به اتاق کودک می رود. همین طور که پدر اگاهانه در پی کیف پول خودش در کمد، زیر تخت، پشت در و داخل کشو ها می گردد، کودک در زهنش مطمئن می شود که هیولایی وجود ندارد.

پدر یا مادر هرگز نباید بگوید بیا بگردیم هیولا را پیدا کنیم؛ زیرا کودک دیگر از اتاقش خواهد ترسید.همچنین هرگز نباید بگوید نه تنها هیولا نبود، اژدها هم نبود، لول هم نبود. اینطور ، تازه به بچه ترس های بیشتری القا می شود. پس پدر فقط دنبال کیف پولش می گردد و اسمی از هیولا نمی برد. بهتر است در این مواقع، پدر این کار را بکند؛ زیرا بچه از قدرت پدر مطمئن است.

ترس از تنها ماندن

این نوع ترس، در چنین حالاتی رخ می دهد:

• بچه در خردسالی(سن زیر 18 ماه) تنها و به دور از مادر بماند، و مادر مجبور باشد بچه را در خانه بگذارد و سر کار برود.
• کودک، شاهد دعوای پدر و مادر باشد که حرف از جدایی بزنند؛ یا بگویند من بخاطر این بچه با تو مانده ام و زندگی می کنم.
• بچه در فیلم یا سریالی ببیند، یا در قصه ای بشنود که کودک درون قصه، تنها گذاشته شده است. بچه ها باهم سالان خود هم ذات پنداری می کنندو مثبت یا منفی، خود را به جای بچه ی درون قصه می گذارند.
• مادر یا پدر، وقتی بچه را دعوا یا تبیه می کنند، به او بگویند: می گذارمت و می روم؛ یا او را از خانه حتی برای 3 ثانیه بیرون بگذارند؛ یا بگویند: دیگر بابات یا مامانت نیستم.
• در زمان اتمام ساعت مهد کودک، والدین اگر دیر دنبال کودک خود بروند کودک نگران می شودو پیش خود بگوید که ممکن است کسی دنبالم نیاید. در مواقعی که پدر یا مادر احتمال می دهند که کمی دیرتر به مهد برسند، باید از صبح به کودک و به مهد اعلام کنند که امروز کمی دیرتر دنبال کودک می ایم؛ یا به مهد زنگ بزنند و از مربیان مهد بخواهند که مراقب باشندکه کودک در زمان انتظار ، نگران و مضطرب نباشد و مطمئن باشد که والدینش اگرچه دیرتر، ولی می آیند.
• اگه قرار است مادر بدون بچه به جایی برود، باید از قبل برای کودک خود توضیح دهد که قرار است من مثلا به خرید روم، و تو چون خسته می شوی، پیش پدرت می مانی. من ساعت 5 می روم و سعی می کنم که ساعت 8 برگردم و از روی ساعت، زمان بازگشت به او را نشان دهید.

ترساندن کودک

گاهی بزرگسالان برای آسایش خود، کودک را از برخی چیزها می ترسانند و در مواقعی که حوصله ندارن، یا کودک لجبازی می کند، آنها را به کار می برند؛ مانند این که می گویند: می دزدنت، یا شلوغی کنی آمپولت می زنن، سگ گازت می گیره؛ پلیس دستگیرت می کنه؛ لولو می خوردت.

یا کودک را به اتاق تاریک میبرند و می گویند، نترس تاریکی که ترس ندارد.

این نوع ترس هایی که برای جلوگیری از اعمال ناپسند کودک به او القا می کنیم، اثری چنان منفی در ذهن کودک می گذارد که خود والدین هم از پس حل آن برنمی آیند.

بهترین راه درمان آن، پیش گیری و عدم استفاده از این ابزار یا اشیاء است؛ چون مثلا اگر روزی کودک بیمار شود و به تزریق آمپول یا سرم نیاز داشته باشد، فکر می کند که در حال تنبیه است و ما با اصرار و ممانعت او روبه رو می شویم، در حالی که او متوجه نیست که این آمپول، راه درمان او در موقع بیماری و نشانه ی دلسوزی پدر و مادر است.

علت اکثر ترس های کودک، رفتار اشتباه والدین و مربیان کودک است، بهترین راه، پیشگیری و برخورد صحیح و آگاهانه با کودک باهوش امروزی است.

ترس از دزد: اگر بچه از دزد می ترسد، قبل از خواب، همکاری خودش، درها را بررسی کنید؛ ولی حرفی از دزد نزنید و به او اطمینان دهید که در موقع خواب هم شما مراقب او هستید، و وقتی کودک شما را صدا زد، فوری نزد او بروید.

ترس از آمپول: اگر کودک از دکتر، امپول یا بیمارستان می ترسد، حتما یک خاطره بد دیده یا شنیده، یا کسی او را ترسانده. شما باید در این زمینه با کودک صحبت کنید و برای او توضیح دهید که پدرو مادر هم بیمار می شوند و با مراجعه به پزشک بهبود می یابند، و مصرف دارو و آمپول، برای از بین بردن میکروب هایی است که از محیط بیرون به علت رعایت نکردن بهداشت وارد بدن می شوند.

در موقع تزریق آمپول، مدت زمان تزریق را برای او با شمردن اعداد از 1 تا 5 کوتاه کنید و به او بگویید: بیا باهم، تا 5 را بشماریم. در این حال، تزریق تمام می شود و ذهن بچه ، روی شمارش متمرکز میشود.

هرگاه کودک توانست بر ترسش غلبه کند، او را تشویق و یا به یک بازی دعوت کنید.

گاهی اطرافیان برای ابراز محبت و علاقه خود به کودک، جملاتی را بیان می کنند که موجب ترس و نگرانی کودک می شود؛ مثلا به کودک 3 ساله می گویند: من می خورمت.

کودکان زیر 6 سال، هر چیزی را که به آنها گفته شود، باور می کنند. پس والدین و اطرافیان باید مراقب صحبت ها و رفتارهای خود باشند.

امیدوارم پس از شناخت دلایل ترس کودک و راه کارهایی که در این مقاله به شما عزیزان گفتیم، بتوانید برای درمان ترس کودکان قدم مفیدی بردارید.

دعا برای ترس کودکان-درمان ترس کودکان-شناخت دلایل ترس کودک-روانشناسی ترس های کودک-ترس های کودک-درمان ترس کودکان