تحقیق آماده اصول و فلسفه ادیان در تربیت بدنی

مقدمه

در تاريخ فرهنگ و کتب ديني و کتاب‌هاي ارزشمند ديگر از ورزش و تربيت بدني اطلاعات کافي موجود است اما مسلم اين است که دين مسيح همانند دين يهود و زرتشتي پيوسته مردم را به راستي و درستي و شناخت خداوند متعال و ستايش و اجراي قوانين درست مذهبي دعوت نموده است. اين برنامه‌ها از گذشته توسط پدران و مادران به فرزندان آموخته مي‌شده است.اصول و فلسفه ادیان در تربیت بدنی

حضرت مسيح (عليه السلام)پيوسته در مورد تربيت فرزندان صالح و درستکار به ياران خود گوشزد مي‌نمود و معتقد بود که دنياي کنوني و آخرت به هم پيوسته است و بايد فرد را چنان بار آورد که نه تنها براي خود و خانواده و مذهبش مفيد باشد بلکه همچنين خدمتگزار جامعه و ميهنش محسوب شود.

دين مسيح ورزش را نه تنها براي سلامت روح و جسم ارزشمند مي‌داند بلکه بر اين عقيده است که به وسيله ورزش نيروي سلامتي تضمين شده و در امر يادگيري کمک به سزايي به کودکان و نوجوانان خواهد شد. شخصي خدمتگزار خداوند، دين، مذهب و وطن خود است که پيوسته به وسيله ورزش صفات بارز اخلاقي در او به وجود آيد. آخرت از آن نيکوکاران و درستکاران خواهد بود.

حضرت مسيح (عليه السلام) معتقد بود که شخص به وسيله دين مي‌تواند فرهنگي غني و ايماني درست داشته باشد و خدمتگزار لايق براي خداوند و خلق و کشور خود به حساب آيد. کليسا مرکز تجمع و ستايش پروردگار و برادري و برابري بوده است.

برنامه‌هاي ورزشي در دين مسيح همانند برنامه‌هاي تربيت بدني دين يهود و زرتشتي مورد توجه خاص روحانيون و مردم قرار مي‌گرفت. دانش اجتماعي و تربيت بدني از کودکي تا بزرگسالي به وسيله پدران و مادران و حتي روحانيون تدريس مي‌شد و تربيت جسم و روح در اين دين همانند ساير اديان از اهميتي خاص برخوردار بود.

مسيحيان پايداري جسم بدون روح را غير ممکن مي‌دانستند و لذا ورزش‌هاي مختلفي در جهت نيرومندي اين دو قوه مخصوصاً، ورزش‌هاي طبيعي مورد توجه آنها قرار داشت. ساير ورزش‌ها مانند شکار حيوانات، شنا، راهپيمايي، اسب سواري، پرتاب نيزه، کشتي، ماهيگيري، شب زنده‌داري در جنگل‌ها و بيابان نيز طرفداران بسياري داشتند.

روحانيان مسيحي ورزش‌هاي طبيعي را با همکاري پدران مادران به کودکان و نوجوانان مي‌آموختند و آنها را در امر ورزش تشويق و ترغيب مي‌نمودند. از طرفي ورزش‌هاي گروهي هم با شادي و نشاط خاص خود مورد قبول پدران و مادران و فرزندان بودند. موضوع ديگر اين است که انضباط در دين مسيحيت از ارزش والايي برخوردار بوده و هست. کودکان از خردسالي با توجه به فرمان اولياي خود انضباط را فراگرفته و هنگام رفتن به کليسا با هم تحت نظر و مراقبت معلمان خود قرار مي‌گرفتند. خوشرويي نيز يکي از اهداف بسيار مهم دين مسيح به شمار مي‌آمد.

برنامه‌هاي تربيت بدني در دين مسيح

تعليم و تربيت جوانان مسيحيان اوليه نخست شامل شناخت خداوند و ايمان به او و حقيقت و درستي دين بود. برنامه‌هاي درسي که در کليساها به اجرا در مي‌آمد عبارت بودند از: ادبيات زبان، هنرهاي زيبا و ساير علوم مختلف ديگر، فلسفه تعليم و تربيت، فلسفه و فلسفه‌ي اديان و بالاخره تربيت بدني و علوم ورزشي. در کليسا و مدارس، ورزش‌هاي مختلف توسط معلمان هر کلاس اجرا مي‌گرديد.

تدريس برنامه‌هاي ورزشي در دوره‌هاي ابتدايي بيشتر در قالب بازي با توپ و راه رفتن و دويدن‌هاي ساده صورت مي‌گرفت و در بزرگسالان توجه بيشتري بر روي حرکات و تمرينات آمادگي جسماني معطوف مي‌شد. در مورد ورزش‌هاي بانوان نيز اگرچه مسيحيت به آن اهميت لازم را داده اما در کليساها کمتر به ورزش بانوان توجه مي‌شد.

به هر حال با گذشت زمان، ورزش‌هاي مختلف مثل انواع و اقسام دوها، پرش‌ها، شنا، اسب سواري، بازي با تخته نرد، شکار حيوانات، ماهيگيري و قايقراني به طور ساده رونق پيدا نمود. هدف مسئولان مدارس و کليسا و معلمان کودکان و نوجوانان از ورزش و برنامه ريزي تربيت بدني در مرحله اول شادي و نشاط و از خودگذشتگي و روح جوانمردي بود، اما از طرف ديگر در کليسا و مدارس بر بهداشت خانواده نيز تأکيد مي‌شد.

با اشنايي کودکان، نوجوانان مخصوصاً جوانان با ورزش‌هاي مختلف، برنامه‌ريزي مسابقات مختلف در دوران مسيحيان اوليه حتي برنامه‌هاي ورزشي المپيک شروع شد و بسيار مورد توجه قرار گرفت، به طوري که مردم توجه خود را به ساختن پارک‌ها و ميدان‌هاي ورزشي معطوف نمودند. پايکوبي و حرکات موزون، ژيمناستيک و حرکات طبيعي از هر جهت نظر دانش آموزان را به خود جلب مي‌کرد و تفريحات سالم و اجراي برنامه‌هاي اردويي از ديگر کارهاي معلمان براي دانش آموزان بود.

تربيت بدني و ورزش در اسلام

حضرت رسول اکرم (صلي الله عليه و آله و سلم) پيوسته در مورد بهداشت و حفظ سلامت و تندرستي و تقويت روح و جسم از طريق تفريحات سالم و فعاليت‌هاي مختلف ورزشي تأکيد فراوان داشت و علاوه بر اينکه خود علاقه‌ي زيادي به ورزش نشان مي‌داد امامان را هم به ورزش و حفظ نيروي سلامت و تندرستي تشويق مي‌نمود که از آن جمله مي‌توان به حضرت مولاي متقيان علي (عليه السلام)، فرزندان و اعقاب وي اشاره کرد. حضرت اميرمؤمنان اغلب فن کشتي را به امام حسن و امام حسين (عليهما السلام) مي‌آموخت.

چنانکه در کتاب فتوت‌نامه سلطاني تأليف مولانا حسن واعظ کاشفي آمده حضرت رسول اکرم (صلي الله عليه و آله و سلم) نيز به کشتي گرفتن علاقه مند بود و از طرفي حضرت سيدالشهدا مانند پدرش در کشتي مهارت خاصي داشت. کشتي گرفتن را در اسلام جز صفات بارز و اخلاق نيکو مي‌دانستند و آن را علم هم مي‌شمردند. ورزش‌هايي که در اسلام وجود داشت عبارت‌اند از: کشتي، تيراندازي با کمان، راهپيمايي، شنا، اسب‌سواري، چوگان بازي، شمشيربازي، پرش با نيزه، پرتاب نيزه، پرتاب زوبين، شکار جانوران و پرندگان و ماهيگيري.