تحقیق اماده ویگوتسکی از نظریه تا کاربرد

مقدمه

تحقیق اماده ویگوتسکی از نظریه تا کاربرد-تحقیق در مورد ویگو تسکی

لوسيمينوويچ ويگوتسكي، درگومل، شهري بندري در روسية غربي بزرگ شد. پدرش رئيس بانك، و مادرش معلم بود، هر چند مادرش، بيشتر وقت خود را صرف پرورش هشت فرزند خود كرد. اعضاي خانواده رابطة محبت‌آميزي با يكديگر داشتند، خصيصه‌اي كه به ويگوتسكي نيز انتقال پيدا كرد. در روزگار نوجواني، در ميان دوستانش به « پرفسور كوچولو» معروف شده بود، زيرا دايماً آنها را به بحث‌هاي مختلف و فعاليت‌هاي خارق‌العاده فرا مي خواند. ويگوتسكي همچنين به خواندن تاريخ، ادبيات و شعر عشق مي ورزيد. البته كوتيك، فريدگات و فريدگات(2008) تاكيد مي‌كنند كه زمينه و فرهنگ يهودي تاثير بيشتري از خانواده و آموزش بر ويگوتسكي داشته است.

ويگوتسكي در 17 سالگي تصميم گرفت به دانشگاه مسكو برود. اما به دليل يهودي بودن، مجبور بود در يك سيستم سهميه‌اي رقابت كند، زيرا دانشگاه تنها از 3 درصد يهوديان ثبت نام مي‌كرد. در ابتدا ويگوتسكي به موفقيت خود اطمينان داشت، زيرا نمره‌هاي او به اندازة كافي درخشان بودند، اما قبل از اينكه امتحانات شفاهي خود را به پايان برساند، تصميم وزارت آموزش و پرورش براي اجراي قرعه‌كشي به منظور انتخاب متقاضيان، تغيير پيدا كرد.

ويگوتسكي تمامي اميد خود را از دست داد، اما به گونه‌اي كاملاً تصادفي برنده شد. او در دانشگاه در رشتة حقوق تخصص گرفت، اما در كلاس‌هاي ساير رشته‌ها نيز شركت مي‌كرد.همچنين دوره‌هايي را در دانشگاه مردمي شنياوسكي گذراند، جايي كه تعدادي از استادان كه به دلايل سياسي از دانشگاه مسكو اخراج شده بودند، به آنجا رفته بودند. سرانجام در سال 1917، با مدارك حقوق از دانشگاه مسكو فارغ التحصيل شد و به شهر زادگاهش گومل بازگشت.

ويگوتسكي بين سالهاي 1917 ( سالي كه انقلاب كمونيستي رخ داد) و 1924، كه در يك دبيرستان محلي، ادبيات و روان‌شناسي تدريس مي‌كرد، به تعليم و تربيت كودكان ناتوان جسمي علاقه‌مند شد. همچنين رسالة دكتراي خود را به روان‌شناسي هنر اختصاص داد. در همين دوره، به بيماري سل مبتلا شد.

ويگوتسكي در ششم ژانويه 1924، براي ارائة مقاله‌اي دربارة روان‌شناسي هشياري به لنينگراد سفر كرد. فصاحت و رواني كلام او، به عنوان جواني ناشناخته از سرزميني دور از پايتخت، اثر فوق‌العاده‌اي بر روان‌شناسان جوان بر جاي گذاشت. يكي از آنها، آ. آر. لوريا (1977ـ1902) بود كه سمتي را در انستيتو روان‌شناسي مسكو به او پيشنهاد كرد و ويگوتسكي نيز آن را پذيرفت. در طي اولين سال كارش در انستيتو، رسالة دكتراي خود را به پايان رساند و به درجة دكتري نايل آمد.

چيزي نگذشت كه ويگوتسكي در مسكو حضوري موثر پيدا كرد. هنگامي كه سخنراني مي‌كرد، انبوه دانشجويان حتي خارج از سالن سخنراني مي‌ايستادند و از پشت پنجره‌هاي باز به سخنراني او گوش مي‌دادند. هنگامي كه در سفر بود، دانشجويانش اشعاري را به افتخار او مي سرودند. اين شور و شوق نسبت به ويگوتسكي نه به دليل عقايد هيجان انگيز او، بلكه به اين دليل بود كه او گروهي از ماركسيست‌هاي جوان را براي خلق يك روان‌شناسي كه به ايجاد جامعة سوسياليستي كمك كند، رهبري مي‌كرد.

شايد ويگوتسكي حس كرده بود كه زندگيش كوتاه خواهد بود و از همين رو، همة كارهايش را با شتاب و عجله انجام مي‌داد. دايم مشغول مطالعه بود، سخنراني مي‌كرد، و تحقيقات خود را با حداكثر سرعتي كه مي توانست به اجرا در مي‌آورد، و همچنين مسافرتهاي زيادي براي كمك به مراكز درماني كودكان و بزرگسالان مبتلا به اختلالات عصب شناختي انجام مي‌داد. برنامة روزانة ويگوتسكي به قدري پر بود كه مطالبش را بعد از ساعت 2 نيمه شب، كه چند ساعتي مهلت استراحت مي‌يافت، مي نوشت. در سه سال آخر زندگي‌اش، سرفه‌هايش به قدري شديد شده بود كه گاهي اوقات چندين روز، نيروي خود را از دست مي‌داد. با وجود اين، تا هنگام مرگش يك دم از كار باز نايستاد.

چند نوشته از ويگوتسكي، بلافاصله پس از مرگش انتشار يافت، اما در سال 1936 حكومت روسيه، انتشار كارهاي او را ممنوع كرد و اين ممنوعيت تا سال 1956 ادامه يافت. اولين دليل اين ممنوعيت آن بود كه ويگوتسكي تحقيقاتي را در مورد آزمون‌هاي رواني انجام داده بود كه حزب كمونيست آنها را محكوم كرده بود. در واقع، ويگوتسكي استفادة معمول از آزمون‌هاي هوش را به شكل معمول مورد انتقاد قرار داده بود و از آنها به روش جديدي استفاده مي‌كرد، اما اين روشها مورد پذيرش حكمرانان نبود.

خوشبختانه ، همكاران ويگوتسكي و دانشجويانش، كارهاي او را زنده نگه داشتند. در دو دهة گذشته، در غرب، علاقة زيادي به عقايد ويگوتسكي به وجود آمده است. بدون شك، اين علاقه هنگامي بيشتر شد كه نوشته‌هاي ويگوتسكي از زبان روسي به انگليسي ترجمه شد.

ويگوتسكي نوشته‌هاي اولية گزل، ورنر و پياژه را مطالعه كرد و به اهميت نوعي رشد دروني كه آنها مطرح كرده بودند، پي برد. به علاوه، ويگوتسكي يك ماركسيست بود كه اعتقاد داشت درك انسان تنها بر اساس بافت تاريخي ـ اجتماعي محيط امكان دارد. بنابراين، ويگوتسكي سعي كرد تا نظريه‌اي را خلق كند كه در آن ارتباط بين دو « مسير رشد» ، يعني « مسير طبيعي» كه از درون سرچشمه مي گيرد و « مسير تاريخي ـ اجتماعي» كه كودك را از بيرون تحت تاثير قرار مي‌دهد، را نشان دهد.

ويگوتسكي تنها تا حدي در اين زمينه موفق شد. او فقط خلاصه‌اي از يك نظرية يكپارچه را در رشد مطرح كرد، زيرا در 38 سالگي بر اثر بيماري سل در گذشت. با وجود اين، بسياري از روان‌شناسان معتقدند كه اگر روزي يك نظرية يكپارچه و مستحكم ساخته شود، نقطة شروع آن، كارهاي ويگوتسكي خواهد بود.

اهميت فرهنگ و زمينه اجتماعي ـ تاريخي در تحول شناختي

ويگوتسكي (1981) جنبه‌هاي فرهنگي، تاريخي، و اجتماعي را در رشد شناختي بسيار با اهميت مي داند و به باور او كنش متقابل ميان يادگيرنده و محيط اجتماعي‌اش تعيين كنندة اصلي رشد شناختي اوست. « خاستگاه روان آدمي اجتماع است و فرايندي كه به آن شكل مي‌دهد ارتباط است». بنا به گفتة وولفلك (1995)، در حالي كه پياژه كودك را به صورت يك دانشمند كوچك توصيف مي‌كند كه عمدتاً به تنهايي جهان هستي را مي‌سازد و مي فهمد، ويگوتسكي بر اين باور است كه رشد شناختي كودك عموماً به مردمي كه در دنياي او زندگي مي‌كنند وابسته است. دانشها، انديشه‌ها، نگرشها، و ارزشهاي فرد در تعامل با ديگران تحول مي‌يابند.(سيف،1384)

كاركردهاي نخستين و عالي ذهني

در نظرية ويگوتسكي، كاركردهاي ذهني به دو دسته كاركردهاي نخستين ذهني و كاركردهاي عالي ذهني تقسيم شده‌اند. ويگوتسكي (1978) با اصطلاح كاركرد به فرايندهاي ذهني مانند توجه، ادراك، حافظه، و تفكر اشاره مي‌كند. اين كاركردهاي ذهني در سالهاي آغاز عمر به طور طبيعي وجود دارند و در انسان و حيوان يافت مي‌شوند. ويژگي مهم آنها غير ارادي و ناآگاه بودن است.تحقیق