تحقیق آماده اصول و فلسفه ادیان در تربیت بدنی

مقدمه

در تاریخ فرهنگ و کتب دینی و کتاب‌های ارزشمند دیگر از ورزش و تربیت بدنی اطلاعات کافی موجود است اما مسلم این است که دین مسیح همانند دین یهود و زرتشتی پیوسته مردم را به راستی و درستی و شناخت خداوند متعال و ستایش و اجرای قوانین درست مذهبی دعوت نموده است. این برنامه‌ها از گذشته توسط پدران و مادران به فرزندان آموخته می‌شده است.اصول و فلسفه ادیان در تربیت بدنی

حضرت مسیح (علیه السلام)پیوسته در مورد تربیت فرزندان صالح و درستکار به یاران خود گوشزد می‌نمود و معتقد بود که دنیای کنونی و آخرت به هم پیوسته است و باید فرد را چنان بار آورد که نه تنها برای خود و خانواده و مذهبش مفید باشد بلکه همچنین خدمتگزار جامعه و میهنش محسوب شود.

دین مسیح ورزش را نه تنها برای سلامت روح و جسم ارزشمند می‌داند بلکه بر این عقیده است که به وسیله ورزش نیروی سلامتی تضمین شده و در امر یادگیری کمک به سزایی به کودکان و نوجوانان خواهد شد. شخصی خدمتگزار خداوند، دین، مذهب و وطن خود است که پیوسته به وسیله ورزش صفات بارز اخلاقی در او به وجود آید. آخرت از آن نیکوکاران و درستکاران خواهد بود.

حضرت مسیح (علیه السلام) معتقد بود که شخص به وسیله دین می‌تواند فرهنگی غنی و ایمانی درست داشته باشد و خدمتگزار لایق برای خداوند و خلق و کشور خود به حساب آید. کلیسا مرکز تجمع و ستایش پروردگار و برادری و برابری بوده است.

برنامه‌های ورزشی در دین مسیح همانند برنامه‌های تربیت بدنی دین یهود و زرتشتی مورد توجه خاص روحانیون و مردم قرار می‌گرفت. دانش اجتماعی و تربیت بدنی از کودکی تا بزرگسالی به وسیله پدران و مادران و حتی روحانیون تدریس می‌شد و تربیت جسم و روح در این دین همانند سایر ادیان از اهمیتی خاص برخوردار بود.

مسیحیان پایداری جسم بدون روح را غیر ممکن می‌دانستند و لذا ورزش‌های مختلفی در جهت نیرومندی این دو قوه مخصوصاً، ورزش‌های طبیعی مورد توجه آنها قرار داشت. سایر ورزش‌ها مانند شکار حیوانات، شنا، راهپیمایی، اسب سواری، پرتاب نیزه، کشتی، ماهیگیری، شب زنده‌داری در جنگل‌ها و بیابان نیز طرفداران بسیاری داشتند.

روحانیان مسیحی ورزش‌های طبیعی را با همکاری پدران مادران به کودکان و نوجوانان می‌آموختند و آنها را در امر ورزش تشویق و ترغیب می‌نمودند. از طرفی ورزش‌های گروهی هم با شادی و نشاط خاص خود مورد قبول پدران و مادران و فرزندان بودند. موضوع دیگر این است که انضباط در دین مسیحیت از ارزش والایی برخوردار بوده و هست. کودکان از خردسالی با توجه به فرمان اولیای خود انضباط را فراگرفته و هنگام رفتن به کلیسا با هم تحت نظر و مراقبت معلمان خود قرار می‌گرفتند. خوشرویی نیز یکی از اهداف بسیار مهم دین مسیح به شمار می‌آمد.

برنامه‌های تربیت بدنی در دین مسیح

تعلیم و تربیت جوانان مسیحیان اولیه نخست شامل شناخت خداوند و ایمان به او و حقیقت و درستی دین بود. برنامه‌های درسی که در کلیساها به اجرا در می‌آمد عبارت بودند از: ادبیات زبان، هنرهای زیبا و سایر علوم مختلف دیگر، فلسفه تعلیم و تربیت، فلسفه و فلسفه‌ی ادیان و بالاخره تربیت بدنی و علوم ورزشی. در کلیسا و مدارس، ورزش‌های مختلف توسط معلمان هر کلاس اجرا می‌گردید.

تدریس برنامه‌های ورزشی در دوره‌های ابتدایی بیشتر در قالب بازی با توپ و راه رفتن و دویدن‌های ساده صورت می‌گرفت و در بزرگسالان توجه بیشتری بر روی حرکات و تمرینات آمادگی جسمانی معطوف می‌شد. در مورد ورزش‌های بانوان نیز اگرچه مسیحیت به آن اهمیت لازم را داده اما در کلیساها کمتر به ورزش بانوان توجه می‌شد.

به هر حال با گذشت زمان، ورزش‌های مختلف مثل انواع و اقسام دوها، پرش‌ها، شنا، اسب سواری، بازی با تخته نرد، شکار حیوانات، ماهیگیری و قایقرانی به طور ساده رونق پیدا نمود. هدف مسئولان مدارس و کلیسا و معلمان کودکان و نوجوانان از ورزش و برنامه ریزی تربیت بدنی در مرحله اول شادی و نشاط و از خودگذشتگی و روح جوانمردی بود، اما از طرف دیگر در کلیسا و مدارس بر بهداشت خانواده نیز تأکید می‌شد.

با اشنایی کودکان، نوجوانان مخصوصاً جوانان با ورزش‌های مختلف، برنامه‌ریزی مسابقات مختلف در دوران مسیحیان اولیه حتی برنامه‌های ورزشی المپیک شروع شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت، به طوری که مردم توجه خود را به ساختن پارک‌ها و میدان‌های ورزشی معطوف نمودند. پایکوبی و حرکات موزون، ژیمناستیک و حرکات طبیعی از هر جهت نظر دانش آموزان را به خود جلب می‌کرد و تفریحات سالم و اجرای برنامه‌های اردویی از دیگر کارهای معلمان برای دانش آموزان بود.

تربیت بدنی و ورزش در اسلام

حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پیوسته در مورد بهداشت و حفظ سلامت و تندرستی و تقویت روح و جسم از طریق تفریحات سالم و فعالیت‌های مختلف ورزشی تأکید فراوان داشت و علاوه بر اینکه خود علاقه‌ی زیادی به ورزش نشان می‌داد امامان را هم به ورزش و حفظ نیروی سلامت و تندرستی تشویق می‌نمود که از آن جمله می‌توان به حضرت مولای متقیان علی (علیه السلام)، فرزندان و اعقاب وی اشاره کرد. حضرت امیرمؤمنان اغلب فن کشتی را به امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) می‌آموخت.

چنانکه در کتاب فتوت‌نامه سلطانی تألیف مولانا حسن واعظ کاشفی آمده حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز به کشتی گرفتن علاقه مند بود و از طرفی حضرت سیدالشهدا مانند پدرش در کشتی مهارت خاصی داشت. کشتی گرفتن را در اسلام جز صفات بارز و اخلاق نیکو می‌دانستند و آن را علم هم می‌شمردند. ورزش‌هایی که در اسلام وجود داشت عبارت‌اند از: کشتی، تیراندازی با کمان، راهپیمایی، شنا، اسب‌سواری، چوگان بازی، شمشیربازی، پرش با نیزه، پرتاب نیزه، پرتاب زوبین، شکار جانوران و پرندگان و ماهیگیری.